Zastosowanie:
Obsadzanie ścian budynków, murów, ekranów dzwienkochłonnych, specjalnych konstrukcji przeznaczanych pod pnącza.
Zielone ściany z pnączy to jedno z najprostszych i najtańszych rozwiązań jakie można stosować w miastach. W zależności od zastosowanego doboru gatunkowego wymagają bądź nie wymaga dodatkowych podpór do wspinania. Podpory dobierane są ze względu: na sposób czepiania się pnączy do pionowych nawierzchni oraz ich ciężaru. Niektóre z gatunków dorastają do 20 metrów wysokości.[1] Zajmując przy tym niewielką powierzchnie (przy samym chodniku ok. 0,5 m2). Posiadają wysoki współczynnik powierzchni aktywnej liści, co sprawia że mogą być bardziej wydajne niż drzewa w produkcji tlenu czy też oczyszczaniu powietrza. Wiele gatunków pnączy jest odpornych na trudne warunki środowiskowe (są również takie, które znoszą duże zacienienie) i mogą być z powodzeniem stosowane w miastach.[2]
Mogą być sadzone w gruncie rodzimym u podnóża ściany lub w specjalnych pojemnikach, które mogą być umieszczone na fasadzie budynku. [3]
Inne kryteria doboru pnączy do warunków środowiskowych to:
– Preferencje ekspozycji na promieniowanie słoneczne (pełne słońce, półcień, cień)
– Określona tolerancja co do wilgotności podłoża, zanieczyszczeń gleby i powietrza[4] – w przypadku obsadzania ścian znajdujących się przy arteriach komunikacyjnych.[5]
Efekt dekoracyjny:
W zależności od gatunku roślinny mogą one być bardzo dekoracyjne dzięki obfitemu i długiemu kwitnieniu, mogą mieć również dekoracyjne liście atrakcyjnie przebarwiające się na jesieni, mamy również gatunki zimozielone.
| Rodzaj organu do wspinania | Rodzaj podpory | Przykładowy gatunek pnączy | |
| 1 | Korzenioczepne | Nie potrzeba specjalnie przygotowanych podpór. | Hedera helix |
| 2 | Przylgoczepne | Nie potrzeba specjalnie przygotowanych podpór. | Parthenocissus quinquefolia i Parthenocissus tricuspidat |
| 3 | Wąsoczepnych | Liny i kratki | Ampelopsis aconitifolia, Vitis riparia |
| 4 | Ogonkoczepnych | Liny i kratki | Clematis sp., |
| 5 | Owijające się pedami | Liny i kratki | Akebia quinata, Celastrus orbiculatus, Fallopia aubertii, Lonicera periclymenum |
Na podstawie: https://zielonyfront.pl/Pnacza-ABC-ZIELONYFRONT.pdf
Rodzaje podpór dla pnączy:
Konstrukcje do podtrzymywania pnączy to przede wszystkim różnego rodzaju kratki, liny wykonane ze stali ocynkowanej lub nierdzewnej. Pnącza sadzimyhttps://www.researchgate.net/publication/266078897_Green_wall_systems_A_review_of_their_characteristics również w tzw. kratach modułowych, w które wbudowane są donice gdzie sadzone są pnącza. Pozwala to na umieszczanie roślin na elewacji budynku na znacznych wysokościach.[6]
Czas na zazielenienia danej ściany zależny od zastosowanego gatunku roślin (niektóre z nich w ciągu kilku lat mogą osiągnąć wysokość do 25 m). Mają one również różną gęstość pokrycia liśćmi co może wpłynąć na końcowy efekt “żyjącej fasady”. Dużą i gęstą masę liściową ma np. winobluszcz.[7]
Przykłady:
BUW
BUW Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego mieszcząca się na ulicy Dobrej w Warszawie to przykład budynku, gdzie pnącza stanowią zieloną elewacje obiektu. Budynek doskonale wtapia się i przenika z otaczającym go krajobrazem.
Dzięki zielonej elewacji budynek zmienia swą formę zależności od pory roku. Zastosowane gatunki pnączy: Parthenocissus quinquefolia i Parthenocissus tricuspidata, Vitis coignetaiae.
Rys. “Widok na elewacji BUW w Warszawie z dachu Centrum Naukowego Kopernik.” Autor: Agnieszka Dudzińska – Jarmolińska
Obsadzanie murków.
Pnącza doskonale nadają się do obsadzanie nie estetycznych, ścian czy też betonowych płotów albo murków. Przykład z ulicy Sarmackiej w Warszawie po obsadzeniu winobluszczem i bluszczem betonowych murów pokazuję jak w łatwy i tani sposób wykreować zielone wnętrze urbanistyczne.
Rys. “Betonowy mur obsadzony winobluszczem i bluszczem. Warszawa ulica Sarmacka” Autor: Agnieszka Dudzińska – Jarmolińska
MFO park
Park powstał na terenach zdegradowanych, kształtuje go metalowy pawilon. Park jest – otwarty z trzech stron, konstrukcje porasta wiele gatunków kwitnących pnączy. W pawilonie znajdują się również wiszące tarasy, po których można chodzić i patrzeć na to miejsce z różnych perspektyw. Wykorzystany jest również dach pawilonu stanowiący słoneczny taras. Do podlewania roślin wykorzystuję się wodę deszczową, której nadmiar jest magazynowany w specjalnie do tego celu przystosowanym zbiorniku wodnym. Pnącza sadzone są w gruncie ale również w donicach na różnych wysokościach. Do zazieleniania metalowej konstrukcji użyto między innymi glicynie, winorośle, winobluszcze, klematisów, akdynidie i inne. Różnorodność zastosowanych gatunków powoduję iż całość założenia jest atrakcyjna przez cały okres wegetacji.
Rys. “Metalowa konstrukcja MFO Park w Zurichu.” http://landezine.com/index.php/2009/07/mfo-park-switzerland/
Rys. “Wnętrze MFO park w Zurichu.” http://landezine.com/index.php/2009/07/mfo-park-switzerland/
Budynek w Chile
Zielona fasada na budynku Consorcio Santiago Offices powstała by zabezpieczyć obiekt przed jego nadmiernym nagrzewaniem się. Pnącza tworzą w tym wypadku powłokę absorbującą promienie słońca. Powierzchnia tego wiszącego ogrodu wynosi 2700 m2. Pnącza również zmieniają się sezonowo co pozwala na urozmaicenie tkanki miejskiej.[8]
Rys. “Zielona ściana z pnączy na Consorcio Santiago Offices w Chile.” https://www.e-architect.com/images/jpgs/chile/consorcio_santiago_building_eba280708_3.jpg
Rys “Sezonowa zmiana ubarwienia zielonej ściany z pnączy na Consorcio Santiago Offices w Chile.” https://www.e-architect.com/images/jpgs/chile/consorcio_santiago_building_eba280708_10.jpg